O mariñeiro grande e amable co seu uniforme azul ten todo baixo control. Con dilixencia como sempre, comproba os billetes, bota carbón na cámara de combustión e frega a cuberta; mesmo pensa en alimentar os peixes do mar. Por desgraza, cando toca a folla vermella do outono que lle deixou un pasaxeiro, non pode evitar pensar no seu fogar. Leva tempo sen volver. Pregúntase que aspecto tería agora.